Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Wobec dużego podobieństwa chemicznego hafnu do cyrkonu rozdzielenie tych pierwiastków nastręcza dość duże trudności. Początkowo przeprowadzano je przez frakcyjną krystalizację fluorosoli, które pierwiastki te tworzą z potasem lub amonem. Sól (NH/JalHfFel jest mianowicie nieco łatwiej rozpuszczalna niż odpowiednia sól cyrkonowa. Przeciwnie, spośród tlenochlorków MOCh łatwiej rozpuszcza się sól cyrkonowa. Obecnie wykorzystuje się dla rozdzielenia tych pierwiastków ich selektywną adsorpcję przez odpowiednie jonity lub też ekstrakcję azotanu cyrkonu z roztworu kwasu azotowego przez mieszaninę fosforanu trójbutylowego, (CiH.iPCb, (60%) z heptanem, C7H14 (40%).

Zarówno sam hafn, jak i jego związki mają znacznie większą gęstość od odpowiednich preparatów cyrkonu. Dla dwutlenków np. odnośne liczby wynoszą: HfO — 9,67 g/cm3, ZrCh — 5,73 g/cm3. Z gęstości nieoczyszczonego związku cyrkonowego można oznaczyć zawartość w nim hafnu.

Pod względem chemicznym hafn różni się od cyrkonu nieco silniej zaznaczonym charakterem elektrcdodatnim. Dwutlenek hafnu, HfCb, łączy się więc trudniej z zasadami niż ZrOa, z kwasami natomiast tworzy sole trwalsze od soli cyrkonu. Tak np. siarczan cyrkonowy rozkłada się już po ogrzaniu powyżej 300°C, podczas gdy siarczan hafnowy, HffSO/Ja, wytrzymuje bez rozkładu ogrzewanie do 500°C.