Podobnie jak czterochlorek zachowują się: żółty czterobromek. TiBr (d = 3,38 g/cm3, tt. 40°C, tw. 234°C) oraz czerwonobrunatny cztero- jodek, TiJ {tt. 150°C, tw. 365°C). Skłonność do tworzenia soli zespolonych występuje u bromku w słabszym stopniu niż u chlorku, a dla jodku sole takie w ogóle nie są znane.
Znacznie silniejsza natomiast jest ta skłonność u czterofluorku tytanu, TiF/„ otrzymywanego najlepiej przez działanie bezwodnym fluorowodorem na czterochlorek jako bezbarwna substancja stała o gęstości 2,80 g/cm3 i tw. 284cC. Z fluorkami litowców TiF4 tworzy sole zespolone, zwane fluorotytanianami, spośród których sól potasowa KTiFfi] odznacza się szczególną łatwością krystalizacji z roztworu. Otrzymano też fluorotytaniany wapniowców i niektórych metali ciężkich.
Czterochlorek tytanu znalazł zastosowanie w technice wojskowej do wytwarzania zasłon dymnych. Fluorotytaniany używane są w charakterze zapraw do barwienia skór i materiałów włókienniczych.
Przez działanie siarkowodorem na parę czterochlorku tytanu w rozżarzonej rurze porcelanowej: TiCl4 4- 2H2S = TiS + 4HC1, powstaje dwusiarczek tytanu w postaci złocistożółtych łusek o połysku metalicznym. Jest on dość odporny na działanie wody, rozcieńczonych kwasów i amoniaku. Kwas azotowy rozkłada go jednak z wydzieleniem siarki.
Węglik tytanu, TiC, powstaje przez działanie na parę TiCb, węglem lub mieszaniną tlenku węgla z wodorem. Można go też otrzymać ogrzewając pierwiastki w stanie drobno sproszkowanym do 2000°C. Z wyglądu prawie nie różni się od tytanu. Jest jednak znacznie twardszy, ma wyższą temperaturę topnienia (3450rC) i trudniej ulega działaniu kwasów.
Leave a reply