Cyjanek potasowy strąca z roztworów soli kobaitawych osad o składzie CO(CN)2 2H20, nierozpuszczalny w wodzie ani w rozcieńczonych kwasach, z nadmiarem cyjanku potasowego tworzący po pewnym czasie roztwór ciemnoczerwony. Z roztworu tego wykrystalizowuje cyjano- kobaltyn potasowy, K4[Co(CN)6], w postaci fioletowych kryształów. Sól ta jest analogiczna do cyjanożelazinu, jednak znacznie łatwiej ulega utlenieniu na odpowiednią sól kobaltową. Następuje ono samorzutnie w podwyższonej temperaturze kosztem tlenu z powietrza, a w razie wyłączenia dostępu powietrza — przez rozkład wody z wydzieleniem wodoru.
Znacznie liczniejsze i bardziej trwałe są związki zespolone, wywodzące się od kobaltu trójwartościowego. Cyjanokobaltan potasowy, K3[CoIir{CN)o], powstający jako produkt utlenienia cyjanokobaltynu, tworzy bladożółte kryształy, izomorficzne z cyjanożelazianem i podobnie jak on łatwo rozpuszczalne w wodzie. Rozpuszczalne w wodzie są również cyjanokobaltany innych litowców i berylowców, sole natomiast metali ciężkich rozpuszczają się trudno. Otrzymano też i kwas cyjanoko- baltowy w postaci hydratu, H3[Co(CN)c] H2Ot tworzący bezbarwne kryształy, rozpuszczalne w wodzie i w alkoholu.
Przez redukcję cyjanokobaltanu potasowego potasem w skroplonym amoniaku otrzymuje się, podobnie jak w przypadku analogicznej reakcji z solą manganu, kompleksy o wzorach [CofCN)/,]3- i [Co{CN)4]4—, zawierające kobalt odpowiednio na pierwszym i zerowym stopniu utlenienia. Sól potasowa wywodząca się od drugiego z tych anionów, KJCo(CN)4l, tworzy drobnokrystaliczny, brunatnofiołkowy proszek, działający silnie redukująco: rozkłada wodę z wydzieleniem wodoru, redukuje dwutlenek węgla itp. Kompleksowe cyjanki niklu zachowują się podobnie.
Leave a reply