Wskutek takiego zachowania się soli manganawych można oddzielić je do soli kationów trójwartościowych, jak Fe3+, Cr3H, Al3+, przęz strącanie tych drugich amoniakiem w obecności nadmiaru soli amonowych.
Sole manganawe, wywodzące się od wodorotlenku- Mn(OH)>, w stanie bezwodnym są najczęściej białe. Większość z nich rozpuszcza się łatwo w wodzie. Roztwory mają barwę bladoróżową, właściwą uwodnionemu jonowi [Mn(H20)„]’2+. Z roztworów sole manganawe krystalizują w postaci hydratów z różną ilością wody krystalizacyjnej, zależnie od temperatury. Hydraty te mają również barwę bladoróżową.
W roztworze kwaśnym sole manganawe są dość trwałe w obecności zasad ulegają szybko utlenieniu tlenem z powietrza na związki MnIv. Chlorek manganawy, MnCl2, otrzymać można przez działanie na gorąco suchym chlorowodorem na mangan metaliczny, tlenek lub węglan manganawy. Powstaje też przez bezpośrednie łączenie pierwiastków. Tworzy różowe, blaszkowate kryształy, topiące się w 650°C i bardzo łatwo rozpuszczalne w wodzie (72,3 g soli w 100 g wody w 25°C). Z wody w zwykłej temperaturze krystalizuje jako cztero- hydrat MnCb 4H20.
Siarczan manganawy, MnSO/,, otrzymuje się w stanie bezwodnym przez odparowanie z kwasem siarkowym jakiegokolwiek związku manganu, nie zawierającego reszt kwasów nielotnych. Tworzy cały szereg hydratów. Poniżej 9°C krystalizuje z wody jako siedmiohydrat, MnSCh ‘ 7H20, 1 izomorficzny z siarczanami innych pierwiastków dwu- wartościowych (Fe, Co, Ni i in.). Hydratem trwałym w zwykłej temperaturze (9—26°C) jest MnSO/,' 5H20, tzw. witriol manganawy, izomorficzny z witriolem miedzianym, CuSCh -5H20. Znane są poza tym czterohydrat (dwie odmiany) i jednohydrat.
Leave a reply