Azotan manganawy

Azotan manganawy, Mn(N02)2, krystalizuje z roztworu jako sześciohydrat. Ogrzewany w stanie stałym rozkłada się z wydzieleniem dwutlenku azotu i pozostawieniem dwutlenku manganu: Mn(N03)2 > MnOa -j- 2N02.

Do nierozpuszczalnych w wodzie soli manganawych należy przede wszystkim węglan manganawy, MnC02, występujący jako minerał rodochrozyt, izomorficzny z kalcytem, magnezytem i sy dery tern. W stanie czystym ma barwę malinoworóżową, lecz zwykle tworzy zbite masy zabarwione wskutek zanieczyszczeń na kolor szarawy lub brunatny. Używany jest jako ruda manganowa.

Osady powstające po dodaniu węglanów litowców do roztworów soli manganawych składają się zwykle z węglanów zasadowych. Jeśli jednak przeprowadzać strącanie wodorowęglanem sodowym z roztworu soli manganawej nasyconego dwutlenkiem węgla, otrzymuje się jedno- hydrat węglanu obojętnego, MnCO1 H20, jako biały osad. Podczas gotowania z wodą węglan manganawy ulega rozkładowi wskutek hydrolizy. Ogrzewany w stanie stałym na powietrzu przechodzi w tlenek MngO

Po dodaniu fosforanu sodowego do roztworu soli manganawej, zawierającego chlorek amonowy i nieco amoniaku, wytrąca się dobrze krystalizujący fosforan amonowo-manganawy, NH4MnPC>4

HaO. Reakcja ta stosowana jest do ilościowego oznaczania manganu. W tym celu otrzymany osad po odsączeniu, przemyciu i wysuszeniu praży się w celu przekształcenia w pirofosforan manganawy: 2(NH4MnP(VHaO)=2NH3-ł-3HaO-rMngPgOT.

Siarczek manganawy strąca się po dodaniu do roztworu soli manganawej siarczku amonowego jako osad barwy cielistej o składzie MnS nlUO, łatwo rozpuszczalny w kwasach. Po dłuższym staniu w zetknięciu z roztworem macierzystym, szybciej w obecności znacznego nadmiaru siarczku amonowego, cielisty siarczek przechodzi w odmianę zieloną, trwalszą od poprzedniej i uboższą w wodę. Wilgotny siarczek, zwłaszcza cielista jego odmiana, w zetknięciu z powietrzem ulega dość łatwo utlenieniu.