Zdolność dwutlenku tytanu do tworzenia z mocnymi kwasami soli, w których tytan występowałby w charakterze składnika elektro- dodatniego, jest bardzo ograniczona. Przez odparowanie Ti02, ze stężonym kwasem siarkowym powstaje sól zasadowa („siarczan tytanylu”) TiO SO4, rozpuszczalny klarownie w zimnej wodzie, na gorąco ulegający hydrolizie na kwas siarkowy i kwas tytanowy. Siarczan tytanowy, Ti(SO/,)2, nie jest znany w stanie wolnym, lecz jedynie w postaci soli zespolonych z innymi siarczanami o wzorze M2[Ti(S04)3].
Po dodaniu nadtlenku wodoru do roztworu dwutlenku tytanu w stężonym kwasie siarkowym roztwór przybiera intensywne zabarwienie żółtobrunatne wskutek powstawania nadtlenowego związku tytanu. Reakcja ta stanowi bardzo czułą próbę, pozwalającą wykryć i oznaczyć ilościowo obecność małych nawet ilości zarówno tytanu, jak i nadtlenku wodoru.
Z zabarwionego roztworu amoniak strąca żółtobrunatny osad kwasu nadtlenotytanowego o przypuszczalnym składzie (OHTi OOH. Fluorowcowe związki czterowartościowego tytanu podobne są pod wzglądem własności raczej do halogenków niemetali niż do sali.
Czterochlorek tytanu, TiCl/„ powstaje bezpośrednio z pierwiastków lub też podczas przepuszczania gazowego chloru nad rozżarzoną mieszaniną dwutlenku tytanu z węglem: TiOa + 2 C + 4C12 = TiCl + 2COCla.
Jest to bezbarwna i dość ruchliwa ciecz o gęstości 1,76 g/cm3, krzepnąca w —23°C i wrząca bez rozkładu w 136°C. W wilgotnym powietrzu dymi na skutek tworzenia się dwutlenku tytanu pod działaniem pary wodnej. Woda hydrolizuje go całkowicie na chlorowodór i kwas «-tytanowy pośrednio powstaje TiOCh (tlenochlorek tytanu, chlorek tytanylu). W stężonym kwasie solnym TiCl/, rozpuszcza się klarownie z zabarwieniem żółtym, które przypisuje się powstawaniu kwasu sześciochlorotytanowego, H[TiCl(], znanego jedynie w postaci soli, np. (NHTiClo] 2H2O o barwie intensywnie żółtej.
Leave a reply