Przepuszczając gazowy siarkowodór nad czterochlorkiem uranu, otrzymać można dwusiarczek, US2, jako ciemnoszary proszek o połysku metalicznym. Tworzy się on również przez bezpośrednie łączenie pierwiastków wziętych w odpowiednim stosunku. Woda rozkłada go powoli. Znacznie energiczniej działają kwTasy, szczególnie kwas azotowy.
Znane też są siarczki o wzorach U2S:i i US. Tlenek uranawo-uranowy, U:sOs (lub U02 2UO3), stanowiący główny składnik najważniejszej rudy uranowej — blendy smolistej, jest najtrwalszym tlenkiem uranu, powstającym podczas prażenia pozostałych tlenków z dostępem powietrza. Jest on zabarwiony na kolor ciemnozielony aż do czarnego. Należy go prawdopodobnie uważać za uranian cztero wartościowego uranu, U(U04)2.
Roztwory wodne zawierające jony uranawe U3+ mają zabarwienie czerwone. Są one nieco zhydrolizowane. Ulegają szybko utlenieniu do soli uranowych.
Przez dodanie stężonego kwasu siarkowego do roztworu trójchlorku uranu, otrzymanego z UC14 na drodze redukcji elektrolitycznej, strąca się związek siarczanu uranu trójwartościowego z kwasem siarkowym o wzorze H[U1II(S04)2] w postaci czerwonobrunatnych blaszek krystalicznych.
Pierwiastki zajmujące w układzie okresowym miejsca poza uranem o liczbach atomowych powyżej 92, zostały otrzymane drogą przemian jądrowych, pokrótce już omówionych {§ 111 i 362). Nieco później stwierdzono obecność śladowych ilości pierwiastków 93 i 94 w rudach uranowych. Wobec niezmiernie małych ilości, w jakich otrzymano większość pierwiastków pozauranowych, trzeba było wypracować dla ich badania specjalną aparaturę i metody (por. §§ 110, 376), uwzględniające z jednej strony konieczność operowania takimi ilościami substancji, które mogły być zidentyfikowane wyłącznie dzięki ich własnościom radioaktywnym, z drugiej zaś — zabezpieczenie badaczy przed szkodliwym działaniem promieniowania. Metody te nie mogą być tu szerzej omawiane. Później dopiero zdołano otrzymać niektóre długowieczne izotopy, przede wszystkim plutonu i neptunu, a także ameryku, w ilościach pozwalających na przeprowadzenie badań zwykłymi metodami chemicznymi.
Leave a reply