Istnienie niższych tlenków osmu

Tlenek 0s03 i odpowiadający mu kwas osmowy H2OSO4 nie są znane. Istnieją natomiast sole tego kwasu, osmiany, analogiczne do rute- nianów (§ 424), np. osmian potasowy, powstający przez stapianie sproszkowanego osmu z węglanem i chloranem potasowym. Po rozpuszczeniu stopu w wodzie krystalizuje z roztworu hydrat o składzie K2OSO4 2H20 w postaci ośmiościanów barwy bladofiołkowej. Osmiany są znacznie mniej trwałe od rutenianów i pod wpływem środków utleniających, a nawet pod wpływem wilgotnego powietrza, wydzielają czterotlenek osmu. Po zakwaszeniu ulegają częściowo utlenieniu na OSO4, częściowo zaś redukują się na uwodniony dwutlenek – 2K20S04 + 4H01 = 4KC1 + OsO + OsOa – 2HaO . ,

Dwutlenek osmu, 0s02, daje się otrzymać przez redukcję czterotlenku niezbyt energicznymi środkami odtleniającymi. Przedstawia granatowoczarny proszek, nierozpuszczalny w wodzie ani w kwasach. Łatwo ulega dalszej redukcji na metal. Otrzymany w postaci uwodnionej, tworzy z wodą zawiesiny koloidowe barwy ciemnogranatowej.

Istnienie niższych tlenków osmu, jak OS2O3 lub OsO, nie jest dotychczas na pewno stwierdzone. Siarczek, OsS otrzymywany w podobny sposób jak RuS2, zachowuje się też podobnie, lecz ulega powoli działaniu kwasu azotowego i wody królewskiej.

Bezpośrednie działanie fluoru na sproszkowany osm prowadzi do powstawania kilku fluorków, którym Ruf f przypisał wzory OsFg, OSF6 i OSF4. Według nowszych badań pierwsza z tych substancji, tworząca łatwo lotne kryształy barwy żółtej, nie jest ośmiofluorkiem, lecz sześciofluorkiem. Przemawia za tym m. in. fakt, że na podstawie temperatur topnienia i wrzenia związek ten układa się dosyć dobrze w szereg sześciofluorków pierwiastków sąsiadujących z osmem w układzie okresowym. Natomiast dane Ruffa dla sześciofluorku zupełnie nie pasują do tego szeregu (tablica 117).