Utleniające działanie nadmanganianu potasowego jest przyczyną- częstego stosowania go w lecznictwie jako środka dezynfekcyjnego oraz w niektórych procesach przemysłowych. W laboratorium analitycznym używa się go do ilościowego oznaczania substancji redukujących za pomocą miareczkowania. Nadmanganian może tu być użyty bez żadnego wskaźnika, gdyż koniec utlenienia łatwo poznać po tym, że nie ulega on więcej odbarwieniu i jedna kropla dodana z biurety barwi roztwór miareczkowany trwale na różowo.
Roztwory nadmanganianu potasowego działają utleniająco na bibułę. Mogą więc być sączone jedynie przez filtry szklane. Również i kauczuk zostaje przez nie zaatakowany, wobec czego należy używać biurety ze szklanym kranem.
Nadmanganian sodowy odgrywa jedynie rolę podrzędną, gdyż jako bardzo łatwo rozpuszczalny trudny jest do otrzymania w stanie czystym. Nadmanganian wapniowy, Ca(jVIn04)->, jest higroskopijny i działa jeszcze energiczniej niż sól potasowa.
Zadając roztwór nadmanganianu barowego obliczoną ilością kwasu siarkowego, otrzymuje się po odsączeniu wytrąconego siarczanu barowego czysty roztwór kwasu nadmanganowego, HMn04: Ba(Mn04)2 + H2S04 = BaS04 + 2HMn04. (VIII)
Powstaje on również przez działanie dwutlenkiem ołowiu na sól manganawą w obecności kwasu azotowego: – 2Mn+ + 5Pb02 + IIP = 2MnOr + 5 Plr- + 2H20. (IX)
Za pomocą tej reakcji można wykryć bardzo drobne nawet ilości związków manganu, gdyż roztwór przybiera intensywne zabarwienie różowofiołkowe, właściwe jonom MnO. Reakcja zawodzi jednak w obecności chlorków, które redukują powstający kwas nadmanganowy.
Leave a reply