Siarczan itrowy rozpuszcza się w wodzie znacznie trudniej

Z roztworu krystalizuje jako ośmiohydrat, YaiSO/J-j 8H20. Z siarczanami litowców i amonu tworzy sole podwójne o różnym składzie. Również i kwas siarczanoitrowy, H3[Y(S04)3], został otrzymany.

Jeszcze trudniej rozpuszczalny jest siarczan lantanowy, krystalizujący w zwykłej temperaturze w postaci dzie więciohydratu, La2(SOi)3 9H2O. Poza tym zachowuje się podobnie jak siarczany pozostałych skandowców.

Z trudno rozpuszczalnych soli skandowców najważniejsze są szczawiany, nierozpuszczalne w wodzie ani w rozcieńczonych kwasach. Po dodaniu kwasu szczawiowego lub szczawianu amonowego do roztworu soli skandowców wypadają one w postaci hydratów zawierających odpowiednio 5, 9 lub 10 cząsteczek wody. Szczawiany skand owy i itrowy rozpuszczają się nieco na gorąco w stężonych roztworach szczawianów. Po oziębieniu krystalizują z roztworu szczawiany zespolone o składzie M3[SC(C204)3] 5H20 lub M3[Y(C204)3] 9H20. Natomiast odpowiednia sól zespolona lantanu nie została otrzymana.

Trudna rozpuszczalność szczawianów w kwasach może być wykorzystana do oddzielenia metali ziem rzadkich od wszystkich niemal metali innych (prócz toru, § 370).

Ostatni spośród skandowców, aktyn, należy do pierwiastków promieniotwórczych towarzyszących w niewielkich ilościacji wszystkim rudom uranowym. Na podstawie rozważań teoretycznych, o których była mowa w § 104, wypada dla niego ciężar atomowy 227. Wobec niezmiernie małych ilości, w jakich udało się dotychczas otrzymać aktyn, chemia aktynu jest jeszcze bardzo mało opracowana. Pomiary szybkości dyfuzji jonu aktynowego potwierdziły jego trój wartościowość. Pod względem własności chemicznych aktyn jest prawdopodobnie bardzo zbliżony do innych skandowców, szczególnie do lantanu.