Wobec dużego podobieństwa skandoweów między sobą oraz z lan- tanowcami otrzymanie ich w stanie zupełnie czystym jest zadaniem trudnym, tym bardziej, że zdradzają one duże powinowactwo do tlenu i innych pierwiastków niemetalicznych. Z tych też względów własności skandoweów w stanie wolnym nie są dotychczas dokładnie poznane. Stosunkowo najlepiej został zbadany lantan. Otrzymać go można przez elektrolizę stopionego chlorku, LaCŁ, z dodatkiem KF i CaF2 jako topników. Jest to metal biały o gęstości 6,18 g/cm3, ciągliwy, nieco twardszy od cyny, topiący się w 826°C. Tworzy dwie odmiany alo- tropowe: heksagonalną (La «), trwałą w temperaturach niższych, i regularną (La p) — w wyższych. Temperatura przemiany leży pomiędzy 150 a 250°C. W suchym powietrzu pokrywa się wkrótce niebieskawą błonką tlenku, La203 w zetknięciu z wilgotnym powietrzem tworzy się biała warstwa wodorotlenku, La(OH):p Spala się w tlenie w 450°C, wydzielając duże ilości ciepła (214,28 kcal/g-at.). Łączy się też energicznie z fluorowcami. Z azotem lub amoniakiem tworzy czarny azotek, LaN, a z wodorem w 240°C również czarny wodorek, LaH3, który ze względu na własności zajmuje pośrednie stanowisko pomiędzy wodorkami litowców i bery łowców o charakterze soli a wodorkami tytanowców, należącymi raczej do typu związków międzymetalicznych. Lantan łatwo rozpuszcza się w kwasach, na działanie zaś zasad jest odporny.
Itr i skand można otrzymać podobnie jak lantan przez elektrolizę stopicfnych chlorków albo też przez redukcję chlorków sodem lub wapniem. Pod względem chemicznym są one na ogół podobne do lantanu.
Leave a reply