Związek opisany przez Ruffa jako sześciofluorek jest, jak się okazało, pięciofluorkiem OsF5. Powstaje on przez redukcję sześciofluorku karbonylkiem wolframu, W(CO)[j jalko substancja szaroniebieska, topiąca się w 70°C na ciągliwą ciecz, która w miarę wzrostu temperatury zmienia barwę na jaskrawoniebieską i wrze w 233°C.
Czterofluorek, OsF,,, powstający obok OsF5 podczas redukcji sześciofluorku, przedstawia szklistą masę barwy żółtej, topiącą się około 230°C i z trudnością ulegającą krystalizacji. W wodzie rozpuszcza się z zabarwieniem żółtym, ulegając przy tym częściowej hydrolizie.
Chlor tworzy chlorki: OsCl,„ OsCl3 i OsCl2. Najtrwalszy z nich jest trójchlorek, przedstawiający ciemnobrunatną substancję krystaliczną, łatwo rozpuszczalną w wodzie z zabarwieniem brunatnym.
Ciemnozielony jodek, OsJ2, powstaje przez działanie czterotlenku lub innych związków osmu na lekko zakwaszony kwasem solnym roztwór jodku: OsG4 + 8HJ = ONJ2 + 3.1 o r 4H,0 .
Reakcja ta może służyć do jakościowego wykrywania osmu. Trój- i czterochlorek osmu łatwo tworzą sole zespolone typu M3[OSC1B] lub M2[OsCle], Te ostatnie są równopostaciowe ze związkami irydu i platyny o analogicznym składzie. Sześciochloroosmian po- tasowy, K2[OsClej, tworzy ciemnoczerwone ośmiościany trudno rozpuszczalne w zimnej wodzie.
Z innych soli zespolonych wspomnieć warto o związku cyjanowym K4[OS(CN)G] 3H20, izomorficznym z analogicznymi solami rutenu i żelaza, oraz o związkach typu MOsCbN/,] (X = jednowartościowy rodnik ujemny, np. Cl, Br, J), zwanych dawniej solami „osmylowymi”, a poprawnie czterohalogenodwuoksoosmianami. Związki te wywodzą się od osmu sześciowartościowego.
Leave a reply