Najważniejsze związki tytanu wywodzą się od czwartego stopnia utlenienia. Znane są poza tym związki tytanu trój- i dwuwartościowe- go. Niższe stopnie utlenienia tytanu są jednak nietrwałe i zdradzają skłonność do przechodzenia w Ti11, działają więc silnie redukująeo.
Dwutlenek tytanu, TiO występuje w przyrodzie w postaci minerałów: rutylu, anatazu i brookitu. Sztucznie otrzymać go można przez spalanie metalicznego tytanu w tlenie lub przez prażenie kwasu tytanowego, powstającego podczas hydrolizy soli tytanowych lub tytanianów. Jest to biały proszek o gęstości 4,2 g/cm3, topiący się około 1800°C i praktycznie nierozpuszczalny ani w wodzie, ani w rozcieńczonych kwasach lub zasadach. Powoli rozpuszcza go stężony kwas siarkowy daje się on również roztworzyć przez stapianie z wodorosiarczanem potasowym lub z wodorotlenkami litowców. Dwutlenek tytanu jest więc związkiem amfoterycznym, jednakże z przewagą własności kwasowych.
Pod działaniem wody na lluorowcowe związki tytanu (por. niżej) dwutlenek wydziela się w postaci białego, galaretowatego osadu, łatwo tworzącego roztwory koloidowe. Osad ten zawiera znaczne ilości wody i określany jest zwykle jako kwas a-tytanowy. Podobnie jednak jak w przypadku dwutlenków krzemu i cyny istnienie związku TiO z wodą o określonym składzie, jak np. H2Ti03 (kwas metatytanowy) lub H/,Ti04 (kwas ortotytanowy), jest wątpliwe. Świeżo strącony kwas «-tytanowy łatwo rozpuszcza się z powrotem w kwasach i zasadach. Po pewnym czasie stania w zetknięciu z roztworem macierzystym,, szybciej po ogrzaniu, przechodzi on w inną odmianę, znacznie trudniej rozpuszczalną (kwas p-tytanowy). Ta druga odmiana powstaje też przez działanie stężonego kwasu azotowego na tytan. Można tu stwierdzić zupełną analogię pomiędzy kwasem tytanowym a kwasem cyno- wym (§ 255). Podobnie jak tam, przyczyną różnego zachowania się obu odmian kwasu tytanowego jest różna wielkość ziarna.
Leave a reply