W związkach wolfram całkowicie przypomina molibden. Tak samo jak on występuje z wartościowościami od 2 do 6. Większa trwałość najwyższego stopnia utlenienia zaznacza się u wolframu jeszcze wyraźniej niż u molibdenu.
Tak więc wolfram tworzy związek sześciohalogenowy nie tylko z fluorem (WF( jest bezbarwną cieczą o tt. +2,3°C i tw. 17,6°C), lecz także z chlorem, WClg, a nawet, choć znacznie mniej trwały, z bromem, WBrfi. Sześcioch lorek wolframu, powstający przez działanie gazowym chlorem na sproszkowany wolfram w temperaturze czerwonego żaru. tworzy ciemnofiołkową masę krystaliczną o tt. 275°C i tw. 348°C. W zimnej wodzie praktycznie się nie rozpuszcza, jest natomiast rozpuszczalny w alkoholu, eterze i innych rozpuszczalnikach organicznych. Gorąca woda hydrolizuje go, przy czym powstają tlenochlorki, WOCI4 (czerwony, tt. 204°C, tw. 224°C) i WO2CI2 (żółty, tt. 265°C), a w końcu trójtlenek, WO3. Drugi z wymienionych tlenochlorków łączy się z chlorkami litowców, tworząc sole zespolone o wzorze MifWOCbJ. Znane są też sole zespolone, wywodzące się od tlenochlorków wolframu pięciowartościowego oraz analogiczne pochodne fluoru.
Przez rozpad termiczny sześciochlorku, np. podczas destylacji w strumieniu wodoru, powstaje pięciochlorek, WCI5, jako czarnozielona substancja krystaliczna, topiąca się w 230°C i wrząca w 286°C. Podczas energicznej redukcji wodorem powstają czterochlorek, WCI4, i dwuchlorek, WCN. Pierwszy z nich tworzy jasnobrunatny, higro- skopijny proszek, rozkładający się pod wpływem wody. Drugi przedstawia się jako szara masa, wydzielająca (podobnie jak chlorek chro- mawy) wodór w reakcji z wodą i działająca silnie redukująco.
Leave a reply