Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Podczas rozpuszczania tlenku niklowego w kwasach otrzymuje się zawsze sole niklawe, a równocześnie z kwasu solnego wydziela się chlor (I), z kwasów zaś tlenowych — tlen (II): Ni203 + 6HC1 = 2 NiCl, + 3HaO 4 Cl , (I) – 2Ni2034 4H2S04 = 4NiS04 f 4H2G O. (II)

Próby otrzymania soli niklowych nie zostały dotąd uwieńczone powodzeniem. Tlenek niklowy wchodzi w skład akumulatora Edisona. Tworzy on tam elektrodę dodatnią, ujemną zaś stanowi żelazo. Elektrolitem jest stężony ług potasowy. Proces chemiczny, zachodzący w akumulatorze podczas jego wyładowania, można przedstawić poniższym równaniem, czytanym z lewa na prawo:

Nikiel na biegunie dodatnim zostaje więc zredukowany z wartościowości + 3 do 42, równocześnie zaś żelazo na elektrodzie ujemnej utlenia się na wodorotlenek żelazawy. Podczas ładowania reakcja przebiega w kierunku odwrotnym (z prawa na lewo).

Akumulator Edisona pod wieloma względami jest wygodniejszy w użyciu niż ołowiany (§ 265). Jest on lżejszy i niewrażliwy na wstrząsy, a więc wygodniejszy do transportu. Energia elektryczna może być pobierana z niego aż do całkowitego wyczerpania nie szkodzi mu też pozostawanie przez dłuższy czas w stanie nienaładowanym. Ustępuje on natomiast akumulatorowi ołowianemu pod względem wysokości napięcia na elektrodach (1,3 V wobec 2 V) oraz współczynnika wydajności energii.

Sole niklawe pod względem własności chemicznych często przypominają sole kobaltawe. Dotyczy to w pierwszym rzędzie ich rozpuszczalności oraz składu ilościowego krystalizujących z roztworów hydratów. Łatwo rozpuszczalne w wodzie są: chlorek, bromek, jodek, azotan, siarczan i octan. Roztwory soli niklawych mają barwę trawiasto- zieloną, właściwą uwodnionemu jonowi [Ni(H20)(j]2+. Ta sama barwa cechuje hydraty w stanie stałym. Związki bezwodne są zwykle żółte lub brunatne.