Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

W roztworze wodnym chlorek cynkowy ulega w dostrzegalnym stopniu hydrolizie, wobec czego roztwór uzyskuje odczyn kwaśny i mętnieje na skutek powstawania trudno rozpuszczalnych chlorków zasadowych, np. Zn(OH)Cl. Dodatek kwasu solnego cofa hydrolizę.

Podobne sole( zasadowe powstają też, gdy stężony roztwór chlorku cynkowego zarobi się ze stałym tlenkiem cynkowym na półpłynną papkę, która po pewnym czasie krzepnie na twardą masę. Masa ta używana jest w charakterze cementu dentystycznego. Stężone roztwory chlorku cynkowego mogą rozpuszczać w sobie również tlenki innych metali. Dlatego używa się ich do oczyszczania powierzchni metali przed lutowaniem.

Z chlorkami litowców i berylowców chlorek cynkowy tworzy sole zespolone o kompleksowym anionie [ZnCb,]– lub [ZnClj]-. Jak się zdaje, podobne kompleksy powstają też w pewnej ilości w bardziej stężonych roztworach samego chlorku cynkowego („autokompleksy”). Świadczy o tym przewodnictwo elektrolityczne roztworów ZnCl2, mniejsze niż przewodnictwo innych soli trójjonowych, jak również sposób, w jaki przewodnictwo zmienia się ze zmianą stężenia.

Poza wymienionymi poprzednio zastosowaniami roztwory chlorku cynkowego używane są w drukarstwie tkanin, w lecznictwie, do impregnacji drewna dla zabezpieczenia go przed butwieniem itp. Sól bezwodna dzięki swej higroskopijności stosowana bywa w laboratorium jako środek odwadniający.

Bromek cynkowy, ZnBr2 i jodek cynkowy, ZnJ2, w zachowaniu swoim są zupełnie podobne do chlorku. Skłonności, do tworzenie jonów kompleksowych z anionami fluorowcowymi występują u nich w silniejszym stopniu niż u chlorku. Fluorek cynko- w y, ZnF2, różni się od pozostałych halogenków małą rozpuszczalnością.

Cyjanek cynkowy, Zn{CN)2, wytrącający się w postaci białego osadu z roztworu soli cynkowej po dodaniu rozpuszczalnego cyjanku, rozpuszcza się w nadmiarze odczynnika na skutek tworzenia się cyjanków zespolonych (cyjanocynkanów) o wzorach M[Zn(CN)3] lub Ma[Zn(CN)4]. '