Rozpuszczalność siarczanu żelazawego – rozwinięcie

W zetknięciu z tlenem powietrza, zwłaszcza w stanie wilgotnym, FeS utlenia się na siarczan żelazawy. Łatwo rozpuszcza się w kwasach z wydzieleniem siarkowodoru, który w ten właśnie sposób najczęściej się otrzymuje w laboratiorum: FeS j 211 K( – it,S.

W przyrodzie FeS występuje w niektórych meteorytach jako minerał troilit, należący do układu heksagonalnego. Tzw. piryt magnetyczny pochodzenia ziemskiego, różni się od FeS nieco większą zawartością siarki skład jego może być wyrażony wzorem od Fe7S8 do FegSij. Jak wykazało badanie tego minerału promieniami X, ma on taką samą strukturę jak FeS, z tą tylko różnicą, że niektóre węzły sieci przestrzennej, w których powinny się znajdować atomy żelaza, pozostają nieobsadzone. Jako rekompensata występuje natomiast odpowiednia liczba jonów żelaza nie w drugim, lecz w trzecim stopniu utlenienia, aby sieć przestrzenna jako całość pozostała elektrycznie obojętna.

Dwusiarczek żelaza, FeS2, należy do minerałów najbardziej rozpowszechnionych. Występuje w dwu odmianach polimorficznych: jako regularny piryt i rombowy markasyt. Pierwszy z nich, znacznie pospolitszy, tworzy często dobrze uformowane sześciany barwy złocisto- zółtej o połysku metalicznym i gęstości 5,1 g/cm3. Sieć przestrzenna pirytu może być wyprowadzona z sieci NaCl. Jony Fe-+ wchodzą na miejsce jonów Na+, w węzłach zaś odpowiadających jonom Cl- znajdują się środki- ciężkości grup S , przy czym linie łączące ze sobą oba atomy siarki biegną równolegle do przekątnych przestrzennych sześcianu. Markasyt ma barwę podobną do pirytu i nieco mniejszą gęstość.

Leave a Reply