Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Uran występuje przede wszystkim w postaci tzw. blendy smolistej, składającej się głównie z tlenku UgOg, który zwykle jest jednak zanieczyszczony znacznymi ilościami tlenków innych metali, jak ołów, żelazo, wapń, tor i metale ziem rzadkich. Głównymi miejscami występowania blendy uranowej są: Kongo (okręg Katanga), Jachymów w Czechach na pograniczu Saksonii oraz Kanada. Odmianami blendy są występujące głównie w Norwegii minerały, kleweit i bróggeryt. Z innych minerałów uranowych wymienić warto karnotyt [wanadan uranylo-po- tasowy, K2(U02)2(V04)2 6H2C>], występujący przede wszystkim w USA (Colorado). Minerały torowe oraz monacyt zawierają też zwykle trochę uranu. Poza wymienionymi krajami niewielkie ilości rud uranowych stwierdzono też w Kornwalii, Portugalii, Kazachskiej SSR i in.

Obecność uranu jako odrębnego pierwiastka została stwierdzona w blendzie smolistej w 1789 r. przez Klaprotha, który nazwa! go imieniem odkrytej kilka lat wcześniej (1781) nowej planety. Wolny metal wyodrębnił Péligot dopiero w 1841 r.

Spośród pierwiastków naturalnych uran ma najwyższą liczbę atomową (92) i największą masę atomową (238,07), Był on pierwszym pierwiastkiem, na którym Becquerel w 1896 r. odkrył zjawisko promieniotwórczości.

Naturalny uran jest mieszaniną izotopów 238, 235 i 234 w stosunku 99,274%, 0,720% i 0,0057%. Wszystkie one są promieniotwórcze i mają bardzo długie okresy półtrwania. Pierwszy jest początkowym pierwiastkiem szeregu uranowo-radowego (Ul, tabl. 25), drugi — szeregu aktynowego (AcU, aktynouran, tabl. 27) trzeci powstaje z Ul w wyniku jednej przemiany a i dwóch przemian f> (Uli). Sztucznie otrzymano dalszych 11 izotopów o liczbach masowych od 227 do 240, Spośród nich 233U i 23fiU mają również długie okresy półtrwania.