Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Zarówno wyglądem (poza barwą), jak i ogólnym zachowaniem wodorotlenek chromowy całkowicie przypomina wodorotlenek glinowy (§ 277). Jest więc w wodzie prawie nierozpuszczalny, łatwo natomiast tworzy roztwory koloidowe. Świeżo strącony osad łatwo rozpuszcza się w kwasach, tworząc sole chromowe. Po staniu przez czas jakiś w zetknięciu z roztworem macierzystym żel wodorotlenku chromowego ulega „starzeniu się” i rozpuszcza się w kwasach już o wiele trudniej.

Kwasowy charakter wodorotlenku chromowego występuje w znacznie słabszym stopniu niż u wodorotlenku glinowego. Rozpuszcza się on jedynie w stężonych roztworach mocnych zasad tworząc sole (chro- miny) łatwo ulegające hydrolizie przez rozcieńczenie roztworu. Sole te udało się też otrzymać w stanie stałym. Zawierają one chrom w postaci zespolonych anionów [Cr(OH)g]:,, [Cr(OH)7]i _ i [Cr(OH)li]:,—. Przez stapianie tlenku chromowego z tlenkami metali dwuwartościowych otrzymano związki o wzorze ogólnym MnCr>CV Związki te uważano' dawniej również za chrominy wywodzące się od uboższej w wodę odmiany wodorotlenku chromowego CrO OH. Stwierdzono jednak, że mają one budowę krystaliczną analogiczną do spineli (§ 277, ustęp końcowy). Dó tej kategorii związków należy m. in. naturalny chromit.

Przez stapianie dwuchromianu sodowego lub potasowego z boraksem i następne wyługowanie stopu .gorącą w,odą otrzymuje się uwodniony tlenek chromowy o szczególnie pięknej zielonej barwie. Używany on jest jako farba pod nazwą zieleni G u i g n e t a.

Sole chromowe są zabarwione na kolor zielony lub fiołkowy. Jako .sole słabej zasady, ulegają w roztworze daleko posuniętej hydrolizie. Sole kwasów słabych (węglan, siarczek) nie mogą być w ogóle otrzymane z roztworu wodnego, gdyż na skutek całkowitej ich hydrolizy powstaje zamiast nich odpowiedni wolny kwas i wytrąca się koloidowy wodorotlenek chromowy.