Chlorek niklawy, NiCl-2, powstający przez bezpośrednie łączenie pierwiastków lub przez ogrzewanie hydratu, tworzy złocistożółte łuski krystaliczne. Łatwo rozpuszcza się w wodzie (w 0°C — 54,5 g, w 20°C — 64,2 g, w 50°C — 78,25 g, w 100°C — 87,6 g na 100 g wody). W zwykłej temperaturze krystalizuje z roztworu sześciohydrat barwy zielonej izomorficzny z sześciowodnym chlorkiem kobaltawym. Podobnie do tego ostatniego chlorek niklawy tworzy sole zespolone z chlorkami litowców (chloronikieliny), a także chlorki zasadowe.
Azotan niklawy, Ni(N03)2, krystalizuje w zwykłej temperaturze w postaci sześciohydratu. Znane są też hydraty zawierające 2, 4 i 9 cząsteczek wody (ten ostatni trwały jedynie w niskiej temperaturze). Sześciohydrat jest izomorficzny z odpowiednią solą kobaltawą.
Najczęściej spotykaną w laboratorium solą niklawą jest siarczan, NiS04, otrzymywany przez rozpuszczenie metalu, tlenku lub węglanu w kwasie siarkowym. Z czystego wodnego roztworu krystalizuje w zwykłej temperaturze siedmiohydrat, NiSCb, 7H20 (witriol niklawy), należących do układu rombowego (C0SO4 7H20 krystalizuje w układzie jednoskośnym) i izomorficzny z odpowiednimi solami cynku i magnezu. Podobieństwo do soli kobaltu i żelaza wyraża się w tym, że NiS04 tworzy z siarczanami litowców i amonu sole podwójne o analogicznym składzie. Spośród nich siarczan amonowo-niklawy, (NH/JSO/, NiS04 6H20 (odpowiednik soli Mohra, z którą jest izomorficzny), używany jest jako elektrolit podczas galwanicznego niklowania.
Siarczek niklawy, NiS, występuje w przyrodzie jako minerał milleryt. Strąca się w postaci czarnego osadu po dodaniu siarczków litowców lub amonu do roztworu soli niklawej. Tak samo jak siarczek kobaltawy, świeżo strącony NiS jest bezpostaciowy i rozpuszczalny w kwasach (a-NiS), w krótkim czasie jednak przechodzi w krystaliczny ji-NiS (heksagonalny, d 5,40 g/cm3), który już się w kwasach nie rozpuszcza. W roztworach siarczku amonowego NiS tworzy roztwory koloidowe łatwiej jeszcze niż CoS.
Leave a reply