Autotypia

Dwuchromiany znajdują zastosowanie do fabrykacji barwników, jako depolaryzatory w ogniwach galwanicznych (ogniwo G r e n e t a), a także w fotografii pigmentowej. Błonę światłoczułą stanowi tu warstwa żelatyny, napojona roztworem dwuchromianu. Pod wpływem naświetlenia dwuchromian ulega redukcji na sól chromową, która powoduje utwardzanie żelatyny. Poddana działaniu ciepłej wody, niezmieniona żelatyna w miejscach nienaświetlonych ulega rozpuszczeniu, w naświetlonych zaś utwardzona żelatyna pozostaje, tworząc obraz o odwróconym stosunku świateł i cieni (negatyw).

Autotypia, czyli wytrawianie obrazów na kliszach metalowych przeprowadza się zasadniczo w podobny sposób. Płytkę metalową powleka się warstwą kleju, napojoną dwuchromianem potasowym. Rzucając na tak spreparowaną płytkę obraz, który ma być wytrawiony na kliszy, powoduje się w miejscach naświetlonych redukcję dwuchromianu i uodpornienie kleju na późniejsze działanie wody. Miejsca nienaświetlone natomiast zostają wymyte wodą (odsłonięte) i poddane trawieniu kwasami.

Spośród chromianów nierozpuszczalnych wspomnieć należy c h r o- mian barowy, BaCr04 (żółty), o ł o w i a w y Pb0rO4 (żółty), srebrowy Ag2Cr04 (czerwonobrunatny), bizmutawy Bi2(Cr04)3 (pomarańczowy) i rtęciawy Hg2Cr04 (pomarańczowożółty). Mają one znaczenie przede wszystkim w chemii analitycznej. Prócz tego chromian ołowiawy używany jest jako żółta farba pod nazwą żółcieni chromowej. Do podobnego celu służy też zasadowy chromian ołowiawy, PbCr04 Pb(OH)2 (czerwień chromowa).

Odpowiednikiem kwasu chlorosulfonowego jest kwas chlorochro- mowy, znany jedynie w postaci soli, chlorochromianów. Chlorochro- mian potasowy, KCrCCl, otrzymany po raz pierwszy przez Pe- ligota w 1833 r., powstaje przez działanie chlorkiem potasowym na trójtlenek chromu w obecności stężonego kwasu solnego lub też nadmiarem kwasu solnego na dwuchromian potasowy: K,Cr,07 + 2HC1 = 2KGr03Cl | ELO .