Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Amoniak i sole amonowe zostają przez chromiany utlenione na wolny azot w reakcji egzotermicznej. Reakcję tę przeprowadza się najefektowniej w ten sposób, że duży kryształ dwuchromianu amonowego dotyka się w jednym miejscu płomieniem palnika gazowego. Zapoczątkowany w ten sposób rozkład soli rozchodzi się na cały kryształ. Towarzyszy mu syczący dźwięk i powstawanie zielonych kłębów rozdrobnionego tlenku chromowego: (łsH4)2Cr20j = iTa + 4HaO 4- Cr2Oa.

Chromian potasowy, K2Cr04, wytwarza się na dużą skalę bezpośrednio z chromitu przez stapianie z K2C03 i Ca(OH)2. Tworzy żółte kryształy o tt. 968°C łatwo rozpuszczalne w wodzie. Krystalizuje z roztworu w postaci bezwodnej, podobnie jak K2SO4, z którym jest izomorficzny. Pod wpływem kwasów przechodzi w dwuchromian, K2Cr207, wydzielający się z roztworu po oziębieniu w postaci dużych niesymetrycznych kryształów barwy pomarańczowej (tt. około 400°C). Rozpuszczalność tej soli silnie wzrasta ze wzrostem temperatury. Wskutek tego może ona być łatwo otrzymana w stanie wysokiej czystości przez krystalizację. Ponieważ dwuchromian potasowy jest ponadto nie- higroskopijny i zupełnie trwały na powietrzu w zwykłej temperaturze, używa się go jako substancji wzorcowej w jodometrii (por. § 134).

Wobec tego, że podczas wytwarzania chromianu potasowego dość duża ilość K20 ulatnia się pod wpływem prażenia, przemysł przechodzi obecnie coraz bardziej na fabrykację soli sodowych, a więc żółtego chromianu, Na2Cr04 10H2O (izomorficznego z solą glauberską) i pomarańczowego dwuchromianu, Na2Cr207 2H20. Są one znacznie łatwiej rozpuszczalne od soli potasowych, a wobec tego trudniejsze do oczyszczenia przez krystalizację, lecz o wiele tańsze.