Zależnie cd warunków zewnętrznych odróżnia się różne typy korozji, więc korozję atmosferyczną, wodną, ziemną itp. Mechanizm procesu jest w każdym przypadku nieco odmienny, zawsze jednak bardzo skomplikowany. Wskutek tego pomimo licznych badań, nie został on dotychczas wyjaśniony we wszystkich szczegółach.
Większość badaczy współczesnych uważa korozję żelaza za proces przede wszystkim elektrochemiczny. Żelazo techniczne składa się prawie zawsze z krystalitów o niezupełnie jednolitym składzie. W zetknięciu z powietrzem atmosferycznym na powierzchni metalu tworzy się zawsze warstewka wilgoci, zawierająca pewne ilości elektrolitu (choćby na skutek rozpuszczenia CO2). W zetknięciu z tą warstewką niejednolite części żelaza tworzą ogniwko lokalne, w którym na jednym biegunie żelazo ulega korozji i przechodzi w stan jonowy: Fe > Fe2+ +2©, na drugim zaś powstają jony OH-: – 2H.O + 20 + 2OH“.
Oba rodzaje jonów spotykają się na skutek dyfuzji i tworzą wodorotlenek żelazawy, Fe(OH)2, który natychmiast ulega utlenieniu przez tlen z powietrza (por. § 413) i przechodzi w wodorotlenek żelazowy (rys. 172).
W świetle tej teorii zrozumiały staje się fakt, że żelazo czyste jest dość odporne na korozję. Ogniwa lokalne na powierzchni żelaza mogą jednak powstawać nie tylko na skutek niejednolitości metalu, lecz również dzięki różnicom w składzie elektrolitu w różnych jego częściach. Stwierdzono np., że żelazo przybiera wyższy potencjał względem roztworów zawierających rozpuszczony tlen niż względem roztworu wolnego od tlenu. Wskutek tego, jeśli dostęp tlenu do pewnych części elektrolitu jest utrudnio- ny, powstanie ogniwo lokalne, w którym prąd płynie w sposób, zaznaczony na rysunku 173. Jak z rysunku tego wynika, korozja żelaza zachodzi w tych miejscach, które stykają się z roztworem wolnym od tlenu. Zrozumiałe jest wobec tego, dlaczego korozja zachodzi szczególnie szybko w miejscach, już uprzednio zaatakowanych i pokrytych warstewką rdzy: do tych miejsc bowiem dostęp tlenu jest utrudniony. W wyniku takiego przebiegu korozji na powierzchni przedmiotów żelaznych powstają często miejsca głęboko wyżarte (wżery) obok części powierzchni prawie nietkniętych.
Leave a reply