Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Jak dotychczas, metaliczny niob nie znalazł szerszego zastosowania praktycznego, aczkolwiek próby dodawania go do niektórych stali specjalnych dały wyniki dość pomyślne.

Wszystkie niemal trwałe związki niobu wywodzą się z piątego stopnia utlenienia. Związki niższych stopni utlenienia (IV, III, a być może i II) są nietrwałe i mniej dokładnie poznane.

Pięciotlenek niobu, NbaO.i, powstający przez odwodnienie tzw. kwasu niobowego, jest białym proszkiem o gęstości1 4,46 g/cm3, nierozpuszczalnym w wodzie. Daje się roztworzyć przez stapianie zarówno z wodorosiarczanem potasowym, jak i węglanami litowców, co dowodzi, że jest tlenkiem amfoterycznym, jednakże z wyraźną przewagą charakteru kwasowego. Sole wywodzące się od Nb205 jako bezwodnika kwasowego nazywane są niobianami. Są to najczęściej metanio- biany, w których stosunek tlenku zasadowego do Nb20: wynosi 1:1. Tak np. po wyługowaniu wodą stopu pięciotlenku niobu z sodą pozostaje trudno rozpuszczalny w zimnej wodzie metaniobian sodowy, NaNbOs ' 3H20, jako biały osad drobnokrystaliczny. Również i najważniejszy minerał niobu, niobit, może być uważany za metaniobian żelazawy. Znane są też niobiany o innym składzie, jak pironiobiany, MNb-jCk lub pięcioniobiany, M/jNbsOjfj.

Po zakwaszeniu roztworu niobianu kwasem siarkowym strąca się biały koloidowy osad uwodnionego pięciotlenku niobu, nazywany zwykle kwasem niobowym. Podobny osad tworzy się też wskutek hydrolizy fluorowcowych związków niobu. Osad ten rozpuszcza się zarówno w kwasach, jak i w zasadach tworzy również łatwo roztwory koloidowe. Podobnie jak uwodnione tlenki krzemu, cyny, antymonu itp., „kwas niebo wy” podczas osuszania traci wodę stopniowo, tak iż istnienie określonego związku z wodą wydaje się wątpliwe.