Otrzymywanie i własności metalu – chrom

Stop ługuje się wodą, która rozpuszcza utworzony chromian, tlenek żelazowy zaś pozostaje nierozpuszczony. Wykrystalizowany z zakwaszonego roztworu dwuchromian przeprowadza się przez redukcję węglem w tlenek chromowy: Na2Cr2G7 + 2C = Cr203 + XaaC03 +UO .

Z tlenku wydziela się chrom metodą aluminotermiczną (§ 275): CraOs 2 Al = Al2Oa -!-20. Redukcja tlenku chromowego węglem prowadzi do powstawania węglika zamiast metalu.

Zupełnie czysty chrom otrzymać można przez redukcję wapniem chlorku chromowego, rozpuszczonego w stopionym chlorku wapniowym, lub też przez elektrolizę chlorku chromowego na elektrodzie rtęciowej, następnie ogrzewanie w próżni otrzymanego amalgamatu w celu odpędzenia rtęci.

Czysty chrom jest metalem o połysku białym z odcieniem niebieskawym, niezbyt twardym i dość ciągliwym na gorąco. Metal techniczny natomiast odznacza się dużą twardością spowodowaną obecnością śladów tlenku,

Na działanie powietrza i wody chrom jest zupełnie odporny w zwykłej temperaturze, a nawet na gorąco. Ogrzany w strumieniu tlenu, spala się na tlenek, Cr203. W wyższej temperaturze reaguje też powoli z fluorowcami, siarką, węglem i niektórymi innymi niemetalami. Kwas solny i siarkowy rozpuszczają go powoli wobec kwasu azotowego i wody królewskiej natomiast ulega pasywacji (§ 275), która u chromu występuje szczególnie silnie

Przeważna część wytwarzanego chromu używana jest do wyrobu stali nierdzewnych (chromoniklowych) (§ 410). Chrom dodawany jest zwykle do stali w postaci stopu z żelazem o zawartości 60—70″/u Cr (ferrochrom), otrzymywanego bezpośrednio z chromitu przez redukcję węglem w piecu elektrycznym. W celu zabezpieczenia wyrobów żelaznych przed rdzewieniem stosuje się też często elektrolityczne powlekanie chromem (zamiast dawniej stosowanego powlekania niklem). Stopy chromu z niklem (chromonikielina), zawierające zwykle nieco żelaza, używane są w postaci drutu na uzwojenia w piecach oporowych.

Chrom występuje w związkach z wartościowością 2, 3 i 6. Możliwe też, że w odosobnionych przypadkach ma się do czynienia z chromem cztero- i pięciowartościowym.

Tlenek chromawy, CrO, wykazuje charakter słabo zasadowy. Tlenek chromowy, Cr20(, jest związkiem amfoterycznym, jednakże jeszcze z przewagą własności zasadowych. Natomiast trójtlenek, CrO, ma wybitny charakter bezwodnika kwasowego.