Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Jony [HgJ4]2— są znacznie trwalsze od innych podobnych jonów zespolonych cynkowców. Toteż roztwory jodortęcianów nie dają normalnych reakcji na jony Hg2+. Wodorotlenki litowców np. nie strącają żółtego osadu tlenku rtęciowego. Jedynie siarkowodór, który reaguje z jonami rtęciowymi nawet w największych rozcieńczeniach, strąca i tu niezwykle trudno rozpuszczalny czarny osad siarczku rtęciowego. Dowodzi to, że jon [HgJ,]2 w minimalnym stopniu dysocjuje w roztworze na jony Hg2-1′ i J. Stała nietrwałości kompleksu jodortęcianowego [HgJ4]2— wynosi:

Roztwór jodortęcianu potasowego, zalkalizowany wodorotlenkiem potasowym, używany jest pod nazwą odczynnika Nesslera do wykry wania małych ilości amoniaku i soli amonowych, które dają z nim żółte zabarwienie lub, w razie większych ilości, zółtobrunatny osad {§ 321, ustęp końcowy).

Pod wpływem środków redukujących, jak fosforyny, chlorek cynawy i in., halogenki rtęciowe łatwo ulegają redukcji na rtęciawe (VI), a w razie użycia nadmiaru odczynnika — nawet na rtęć (VII), np.: – 2HgCl2 + SnC’ł2 – – IlgXl, -j- SnCl4, (VI) H&C1 + SnCl, = 2lig -i- Sn014. (VII)

Fluorowcowe związki rtęciowe poddane działaniu amoniaku tworzą związki zespolone, których skład zależy od warunków reakcji. Jeśli na roztwór chlorku rtęciowego działa się amoniakiem w obecności dużego nadmiaru soli amonowych, strąca się biały osad, tzw. „topliwy biały precypitat” o składzie Hg(NH3)2Cl-?. Rozpuszcza się on łatwo w rozcieńczonych kwasach (VIII), a ogrzany w stanie stałym topi się z częściowym rozkładem. W nieobecności soli amonowych strąca się od amoniaku również biały osad „nietopliwego białego precypitatu”, który należy zapewne formułować jako amidochlorek rtęciowy, Cl—Hg—NH2. Podczas ogrzewania związek ten nie topiąc się ulega rozkładowi na chlorek rtęciawy, amoniak i azot (IX): Hg(NHJ2Cl2 + 2HNOs = HgC’L 4- 2NH1N03, (VIII) (!CIHgNH. 3Hg2012 f N2 + 4NH3. (IX)