Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Należące do tej rodziny pierwiastki są metalami trudno topliwymi (tabi. 103), dość twardymi i kruchymi (z wyjątkiem toru). Są one na ogół odporne na działanie czynników chemicznych. W najwyższych tlenkach, wywodzących się — zgodnie z numerem grupy — od czwartego stopnia utlenienia, występuje w słabym stopniu charakter kwasowy, i to tym wyraźniej, im mniejsza liczba atomowa pierwiastka. Skłonność pierwiastków do występowania w niższych stopniach utlenienia maleje w kierunku od Ti do Th.

Chemiczne własności tytanowców pod niejednym względem upodabniają tę rodzinę do pierwiastków rodziny głównej tejże grupy (Si, Ge, Sn, Pb). Podobieństwo to wyraża się m. in. w dużej skłonności tytanowców, zwłaszcza samego tytanu, do tworzenia z fluorowcami zespolonych anionów typu [MX(,]2 .

Tytan należy do pierwiastków bardzo rozpowszechnionych, lecz w niewielu tylko miejscach występujących w większych ilościach. Dwutlenek tytanu, TiOs, jako tetragonalny rutyl, rzadziej jako również tetragonalny anataz lub rombowy brookit, wchodzi w niewielkich ilościach w skład wielu skał wybuchowych. Bardzo rozpowszechnionym minerałem jest również ilmenit, FeTiO, towarzyszący często rudom żelaznym. 2 innych minerałów tytanowych wymienić warto perowskit, CaTiO’j i tytanit albo sfen, CaTiO[SiO/J. Niekiedy tytan występuje w połączeniu z ziemiami rzadkimi. Obecny on jest poza tym w każdej prawie glebie przeciętnie w ilości około 0,5°/o. Nie należy więc bynajmniej do pierwiastków rzadkich: pod względem ilości, w jakiej występuje w stałej skorupie ziemskiej, zajmuje wśród innych pierwiastków 10 miejsce (przed chlorem, fosforem, węglem i siarką por. tabl. 1, § 6). Głównymi producentami rud tytanowych są: Indie i Norwegia.