Po stopieniu sproszkowanego rutenu z wodorotlenkiem potasowym z dodatkiem azotanu lub chloranu otrzymuje się stop ciemnozielony, rozpuszczający się w wodzie z zabarwieniem intensywnie czerwonopo- marańczowym. Roztwór zawiera rutenian potasowy, K2Ru04, wywodzący się od nieistniejącego w stanie wolnym kwasu rutenowego z rutenem sześciowartościowym. Nie znany jest też bezwodnik tego kwasu, RuO. Z odparowanego roztworu wodnego rutenian potasowy krystalizuje jako jednohydrat w postaci higroskopijnych ciemnozielonych kryształów, w cienkich warstwach przeświecających czerwono.
Podczas przepuszczania gazowego chloru roztwór rutenianu przybiera barwę ciemnozieloną na skutek tworzenia się nadrutenianu, KRu04, z rutfenem siedmiowartośeiowym, dość nietrwałej soli, którą można wykrystalizować w postaci czarnych kryształów układu tetragonalnego. Rozkładają się one już poniżej 200°C, a pod działaniem mocnych zasad przechodzą w ruteniany. Dalsze działanie chlorem na roztwór rutenianu lub nadrutenianu prowadzi do powstawania czterotlenku, Ru04, który ulatnia się z roztworu i osadza w postaci żółtych igieł, topiących się już w 25,5°C na ciecz pomarańczową o intensywnym zapachu przypominającym ozon i silnie drażniącym błony śluzowe, jednakże nie tak trującą, jak analogiczny związek osmu (por. niżej § 425). Ogrzany do 108°C, czterotlenek rutenu rozkłada się wybuchowo, nie osiągając tem- ł peratury wrzenia pod normalnym ciśnieniem. Działa silnie utleniająco.
Z chlorowodoru wydziela chlor, tworząc tlenochlorek, RuOCla, z rute- nem sześciowartościowym, a w dalszym ciągu chlorki RuCl i RUCI3. Z alkoholem reaguje wybuchowo, działa też silnie niszcząco na kauczuk.
Leave a reply