Sole cynkowe z kwasami tlenowymi. – Reakcje analityczne cynku

Spośród soli cynku z kwasami tlenowymi najważniejszy jest siarczan cynkowy, otrzymywany przez ostrożne prażenie blendy cynkowej lub też przez rozpuszczenie cynku, tlenku, siarczku lub węglanu cynkowego w kwasie siarkowym i odparowaniu roztworu. Siarczan cynkowy łatwo rozpuszcza się w wodzie (tabl. 96).

W zwykłej temperaturze krystalizuje z roztworu siedmiohydrat ZnSCh 7H2O, tzw. witriol biały, w postaci bezbarwnych kryształów układu rombowego izomorficznych z MgSO/, 7H20, z którym tworzyć może kryształy mieszane w dowolnym stosunku. Zdolność mieszania się w stanie stałym z innymi witriolami (Fe2i, Mn2+, Co2’1′, Ni2’1) jest ograniczona. W temperaturach od 39 do 70°C fazą trwałą w zetknięciu z nasyconym roztworem jest sześciohydrat, powyżej zaś 70°C — jednohydrat. Ten ostatni przechodzi w sól bezwodną dopiero w 240°C. W jeszcze wyższej temperaturze następuje rozpad na ZnO, SO.i, S02 i tlen.

Z siarczanami litowców ZnSCh tworzy sole podwójne o wzorze ogólnym M2S04 ZnSO/, 6H20.

Siarczan cynkowy znajduje różnorodne zastosowania praktyczne. Używa się go w drukarstwie tkanin, do impregnacji drewna, do fabrykacji litoponu, do wytwarzania cynku metodą elektrolityczną. Bardzo rozcieńczone roztwory (poniżej 1%) stosowane są w lecznictwie jako łagodny środek antyseptyczny.