Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Pierwiastki tworzące rodzinę chromowców są metalami twardymi, bardzo trudno topliwymi (tabl. 105) i odpornymi na działanie czynników chemicznych. W najwyższym stopniu utlenienia wykazują one w związkach wartościowość +6. W związkach tych występuje pewne podobieństwo do pierwiastków rodziny głównej — siarkowców. Tlenki o wzorze ogólnym MO3 mają charakter bezwodników kwasowych, a odpowiednie

Związki fluorowcowe zachowują się raczej jak halogenki niemetali. Podobnie jak w dotychczas omówionych rodzinach dodatkowych, związki wywodzące się od najwyższego stopnia utlenienia są tym trwalsze, im wyższa jest liczba atomowa pierwiastka.

Niższe tlenki chromowców mają charakter słabo zasadowy lub am- foteryczny. Chromowce wykazują w jeszcze wyższym stopniu niż pierwiastki rodzin poprzednich skłonność do tworzenia licznych związków zespolonych.

Najważniejszym minerałem chromowym jest chromit, FetCr02)2 (lub FeO (>203), którego główne złoża znajdują się w Afryce Południowej i Rodezji, na Uralu (ZSRR), w Turcji, Grecji, Norwegii i Nowej Kaledonii. Obok niego spotyka się także krokoit, PbCrOs, nie mający jednak większego znaczenia jako ruda chromowa. Niekiedy chrom zastępuje też częściowo glin w jego minerałach nadając im zabarwienie zielone.

Chrom został wykryty w 1797 r. przez francuskiego chemika Vauc- ąuelina. W celu otrzymania chromu na skalę techniczną chromit praży się z sodą i wapnem Pod działaniem tlenu z powietrza w środowisku zasadowym chrom przekształca się w chromian, żelazo — w tlenek żelazowy. – 4FeCT2Qd + 8Ca(OH)2 + 8Na2C03 + 70a = 2Fe2<)3 + 8Na2Cr04 + 8CaCO, + 8HaO.