Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Własności. Kobalt jest metalem o silnym połysku srebrzysto- białym z niebieskawym odcieniem. Z wyglądu przypomina żelazo, różni się od niego jednak większą gęstością, niższą temperaturą topnienia oraz większą twardością i eiągliwością. Jest ferromagnetyczny, choć w słabszym stopniu niż żelazo. W zwartej masie nie ulega działaniu wody i powietrza w zwykłej temperaturze, w stanie silnie rozdrobnionym natomiast jest piroforyczny jak żelazo. Na gorąco utlenia się na C03O4. Ulega działaniu fluorowców, a w wyższej temperaturze łączy się 7. siarką, fosforem i niektórymi innymi pierwiastkami. Z węglem nie tworzy trwałego związku, możliwe jest jednak powstawanie w stopie węglika o składzie CoiC, który podczas krzepnięcia zawsze się rozpada z wydzieleniem grafitu. Kobalt może pochłaniać — podobnie jak żelazo — dość znaczne ilości wodoru.

Działaniu kwasów kobalt ulega trudniej niż żelazo, co odpowiada jego położeniu w szeregu napięciowym (potencjał normalny —0,29 V). Kwasy HC1 i H2SO/, działają nań powoli z wydzieleniem wodoru. W rozcieńczonym kwasie azotowym kobalt rozpuszcza się łatwo, stężony kwas natomiast powoduje jego pasywację.

Do niedawna metaliczny kobalt nie miał większego zastosowania praktycznego. Toteż przeróbkę rud kobaltowych doprowadzano tylko do wytwarzania tlenku, który następnie przerabiano przeważnie na smaltę. Dopiero w ostatnich latach przed wojną zaczęto produkować większe ilości metalu. Stwierdzono bowiem, że niektóre jego stopy odznaczają się dużą twardością i z powodzeniem mogą zastępować stal narzędziową lub służyć zamiast diamentów do wyrobu ostrzy świdrów górniczych, narzędzi do cięcia szkła itp. Takimi stopami są „widia”, składający się z węglika wolframu z dodatkiem około 10% Co, oraz ..stellit” (około 50% Co, 25% Cr, 15% W, do 3% C, do 5% Fe, nieco Mn i Si).