Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Najczęściej spotykaną solą kwasu molibdenowego jest tzw. para- molibdenian amonowy, (NH4)3H[Mo,j02| ] 3H2O. Sól ta używana jest jako odczynnik na jony PO—. Po dodaniu molibdenianu amonowego do roztworu fosforanu w obecności nadmiaru kwasu azotowego strąca się powoli żółty, krystaliczny osad dwunastomoiibdenianofosforanu amonowego o wzorze (NH4)3[P(MOIOKI)IJ 6H20. Reakcja ta może służyć do wykrywania fosforanów, jak i do ich ilościowego oznaczania. Zupełnie podobną reakcją z molibdenianem daje kwas arsenowy.

Nie tylko z kwasem fosforowym i arsenowym trójtlenek molibdenu tworzy podobne złożone związki, lecz również z kwasem borowym, krzemowym i in. Budowa ich będzie omówiona w § 388.

Pod działaniem nadtlenku wodoru na molibdeniany powstają nietrwałe nadtlenomolibdeniany o wzorach MHMoOu i M2MoOs. Niższe tlenki molibdenu mają jedynie teoretyczne znaczenie. Spośród nich dwutlenek, Mo02, powstaje podczas przepuszczania wodoru nad trójtlenkiem ogrzanym do około 500°C. Tworzy on brunatno- fiołkowy proszek o miedzianym połysku, nierozpuszczalny w wodzie ani w kwasach. W wyższych temperaturach redukcja idzie aż do metalu.

Przez działanie na molibdeniany takimi środkami, jak S02, H2S, HJ, Zn i in. powstaje ciemnoniebieski bezpostaciowy osad, łatwo tworzący roztwory koloidowe. Stanowi on prawdopodobnie związek trójtlenku molibdenu z jednym z niższych tlenków (Mo02 lub MchOr,) o przybliżonym składzie Mor,0(4 (lub M01O., 3Mo03 ?). Związek ten jest łatwo adsorbowany na włóknach materiałów tekstylnych i dlatego bywa używany pod nazwą błękitu molibdenowego do barwienia tkanin (przede wszystkim jedwabiu). Powstawanie błękitu molibdenowego może też być wykorzystane jako czuła próba na obecność związków Mo.