Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Dwutlenek uranu, UOv, powstaje przez redukcję wyższych tlenków (UO3 lub UjOp) w strumieniu wodoru na gorąco. Jest to czarno- brunatny proszek o gęstości 11 g/cm3, topiący się dopiero w ok. 2800°C. Dwutlenek uranu z wielką trudnością tylko ulega redukcji, Z tego powodu przez długi czas był on uważany za elementarny uran. Ogrzany na powietrzu U02 łatwo utlenia się z powrotem i przechodzi w tlenek U3OS.

Dwutlenek uranu łatwo rozpuszcza się w kwasach tworzą się przy tym sole uranowe, zawierające jednoatomowy kation U’H\ Większość z nich rozpuszcza się w wodzie z zabarwieniem zielonym. Ulegają przy tym hydrolizie tworząc sole zasadowe, częściowo zaś wydzielając czer- wonobrunatny wodorotlenek U(OH)4. Sole uranowe łatwo ulegają utlenieniu i przechodzą w sole uranylowe: U4+ -j- HaO + O = U03+ + 2 H .

Z drugiej zaś strony sole uranylowe pod działaniem środków redukujących, jak cynk i kwas solny, przechodzą w sole uranowe: UO|+ + 2H+ + H2 = 2HaO + U4″” . Zależnie od warunków reakcji, ustala się stan równowagi, tym bardziej przesunięty na korzyść soli uranylowych, im większe jest pH. Również i naświetlanie sprzyja utlenieniu.

Poza omówionymi już czterohalogenkami uranu, które mogą być zaliczone do soli uranowych, wspomnieć należy o siarczanie uranowym, U(S04)2, barwy zielonej, łatwo rozpuszczalnym w wodzie i krystalizującym z roztworu w postaci czterohydratu (powyżej 19,5°C) lub ośmio- hydratu (poniżej tej temperatury). Hydraty te są izomorficzne z odpowiednimi hydratami siarczanu torowego, Th(S04)2, Podobieństwa związków UIV do związków toru wyraża się i w tym, że tworzy on szczawian U(C204)2, nierozpuszczalny w wodzie ani w kwasach, rozpuszczający się natomiast w roztworach szczawianów litowców na skutek tworzenia się soli zespolonych. Sole takie udało się też wyodrębnić, jak np. sól potasową o wzorze K4[U(C204)4] 5H20.