Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Stopy żelaza z węglem, zawierające poniżej 1,7% (zwykle 0,5—1,0%) węgla (obok innych składników), noszą nazwę stali. W celu otrzymania stali z żelaza surowego należy zeń usunąć przeważną część węgla i innych domieszek. Proces ten nosi nazwę świeżenia. chiwaniem powietrza. Dla usunięcia większej części węgla oraz innych domieszek wymagane było trzykrotne przetapianie.

Pod koniec XVIII w, w Anglii wszedł w użycie sposób odwęglania żelaza, zwany pudlowaniem (to puddie — mieszać). Na trzonie pieca płomiennego (rys. 165) umieszczano stopiony surowiec, nad którym przeciągały gorące gazy, powstające ze spalania węgla z nadmiarem powietrza i!a osobnych rusztach. Dla ułatwienia zetknięcia zawartego w gazach tlenu z surowcem ten drugi mieszano ręcznie żelaznymi drągami, wprowadzanymi do pieca przez specjalne otwory, W miarę spalania zawartego w żelazie węgla temperatura topnienia rosia, aż stawaio się ono masą ciastowatą. Proces przerywano i zgrzebywano żelazo w bryły. Zawierały one jeszcze znaczne ilości stopionego żużla, który usuwano w przeważnej części przez kucie i walcowanie na gorąco. Pewne ilości żużla pozostawały jednak w metalu. Pudlowanie dawało więc produkt niezupełnie jednol.ty (żelazo zgrzewne), co niekorzystnie odbijało się na jego własnościach mechanicznych. Wymagało ono ponadto stosowania bardzo ciężkiej pracy ręcznej. Z tych powodów pudlowanie nie jest obecnie stosowane.

Przeważną część stali otrzymuje się z surowca za pomocą dwóch metod: konwertorowej i Siemensa — Martina. pcdczas procesu świeżenia w konwertorze.