Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Azotan cynkowy, Zn(NO:1)2, jest bardzo łatwo rozpuszczalny w wodzie. Zależnie od temperatury krystalizacji tworzy kilka różnych hydratów. W zwykłej temperaturze trwały jest sześciohydrat.

Węglan cynkowy, ZnC02„ występuje w przyrodzie jako gal- man szlachetny (szpat cynkowy, smitsonit), izomorficzny z kalcytem. Sztucznie otrzymać go można przez strącanie z soli cynkowej roztworem wodorowęglanu, nasyconym dwutlenkiem węgla. Tworzy biały osad nierozpuszczalny w wodzie. Obojętne węglany litowców strącają sole zasadowe o zmiennym składzie, zależnym od warunków reakcji. Ogrzany w stanie stałym węglan cynkowy rozpada się na tlenek i C02. Rozpad ten jest całkowity już około 500°C.

W pracach analitycznych cynk zaliczany jest do metali grupy siarcz- ko-amonowej, których siarczki są nierozpuszczalne w wodzie, a rozpuszczają się w rozcieńczonych kwasach mineralnych. Od innych metali tej grupy cynk daje się łatwo oddzielić przez wykorzystanie roz. puszczalności jego wodorotlenku zarówno w mocnych zasadach, jak i w amoniaku. Jako reakcja rozpoznawcza na obecność cynku służyć może powstawanie zieleni R i n m a n n a (por. § 344). Charakterystyczne dla cynku jest też to, że on jeden spośród pospolitych metali ciężkich tworzy siarczek barwy białej.

Do ilościowego oznaczenia cynku strąca się go w postaci siarczku. Można też strącić węglan, który przez prażenie przeprowadza się w tlenek. Bardzo dokładna metoda polega na strąceniu fosforanu cynkowo- -amonowego, ZnfNH/JPO/,, który po wyprażeniu waży się jako pirofos- foran, Zn2PoO-. Oznaczenie na drodze miareczkowej polega na strąceniu mianowanym roztworem cyjanożelazinu potasowego. Koniec miareczkowania poznaje się po czerwonobrunatnym osadzie, jaki tworzy kropla badanego roztworu z octanem uranylowym.