Blog o chemii nieorganicznej - chemia niemiecka Zamość

Zbadane dotychczas lantanowce są niezbyt trudno topliwymi metalami. Gęstości ich leżą w granicach od 6,7 do 10 g/cm3 wyjątek stanowi europ (d = 5,24 g/cm3). Wszystkie są paramagnetyczne, niektóre (przede wszystkim gadolin) nawet ferromagnetyczne.

Trzy (lub nawet cztery) spośród lantanowców wykazują w słabym stopniu własności promieniotwórcze. Są to neodym i samar, oba wysyłające promienie a, lutet, będący źródłem promieniowania |5, i prawdopodobnie cer (promieniowanie «).

W zachowaniu chemicznym lantanowce są całkiem podobne do samego lantanu. W związkach występują prawie zawsze w trzecim stopniu utlenienia. Spalają się na gorąco w tlenie, reagują energicznie z fluo- rowcami, tworzą też wodorki i azotki. Tlenki ich o ogólnym wzorze M2O3 mają charakter niezbyt silnych zasad. Rozpuszczają się więc w kwasach, a są nierozpuszczalne w zasadach. Sole pod względem rozpuszczalności są zupełnie podobne do soli lantanu.

Otrzymano też związki niektórych lantanowców odpowiadające innym stopniom utlenienia. Tak więc przede wszystkim cer daje szereg związków, w których występuje z wartościowością 4 i które zachowaniem swoim przypominają związki torowe. Otrzymano również tlenki prazeodymu i terbu odpowiadające wartościowości powyżej 3. Z drugiej strony europ, iterb, trudniej samar, a być może i tul, mogą tworzyć związki, w których występują jako pierwiastki dwuwartościowe. .

Nieznaczne różnice własności, dające się stwierdzić u lantanowców uszeregowanych w kolejności wzrastających liczb atomowych, wykazują ciekawe prawidłowości, wynikające ze struktury ich powłok elektronowych. Ze względu na rodzaj tych prawidłowości własności łan- tanowców można podzielić na trzy grupy.

– 1. Do pierwszej grupy zalicza się cechy zmieniające się jednoznacznie w całej rodzinie. Należy tu przede wszystkim promień jonu trój- dodatniego, tym mniejszy, im większa liczba atomowa. V. M. G o 1 d- schmidt na podstawie badań struktury tlenków M2O3 promieniami X podaje następujące wartości liczbowe promienia jonowego w A: